Als je met dieren werkt, gaat niet altijd alles vanzelf. Zo lag er vrijdagochtend een doodgeboren kalf achter Gonda, onze witte koe. Het kalf, een stiertje, werd zes weken te vroeg geboren.
Op woensdag zagen we al dat er iets niet goed zat. De koe slijmde, er kwam wat bloed mee en het leek alsof ze lichte weeën vertoonde. Allemaal tekenen dat Gonda moest bevallen. En dat terwijl ze pas eind juni is uitgerekend. Twee nachten gingen we regelmatig uit bed om te kijken hoe het met de koe ging. Normaliter is Gonda een hele makkelijke koe. Ze is erg snel drachtig, kalft snel en zonder hulp en haar kalveren drinken al vlot bij haar. Deze keer liep het anders. Waarom en waaraan het kalf is doodgegaan blijft gissen. Voor ons en voor de dierenarts. Wellicht is de navelstreng gebroken of heeft ze toch een ziekte onder de leden? Het kalfje had geen misvormingen al was het wat klein. Maar dat is logisch voor een zes weken te vroeg geboren kalf. Met Gonda gaat het intussen allemaal goed. Ze lijkt nergens last van te hebben, alsof er niets is gebeurd.
