Vorige week schreven we het al. Het wordt lente. De bodem wordt met de dag droger. Er ontstaat witte koppen – zoals we zeggen – op de aarde. Daaronder is de grond nog best nat… Maar het drogen gaat al best snel. Met dit weer en met het drogen van de aarde begint het dan ook bij ons te kriebelen. Tijdens de maaltijden praten we er regelmatig over. De ploeg kan achter de trekker en zodra de grond het toelaat kunnen we de laatste stukjes weer ploegen. Door Stein of Gertjan, net wie er deze week tijd heeft. Hoewel het grootste deel van ons bouwplan – het plan waarin we opschrijven waar welke dit jaar gewassen komen te staan – al geruime tijd van te voren is ingevuld, is er nog een klein hoekje over dat nog niet helemaal is ingetekend. Tijdens het eten praten er dus ook over welke gewassen daar op moeten komen. Zo krijgen de pompoenen en de courgettes dit jaar meer ruimte. En er komt een bloemenrand ronden het aardappel, mais en suikerbietenland. Vorig jaar mislukte de bloemenrand door de droge lente. Hopelijk gaat het dit jaar beter. En wellicht zaaien we dit jaar voor het eerst kroten. We zijn heel benieuwd. Plannen zijn er altijd genoeg maar ieder jaar is het weer een verrassing hoe het allemaal uit pakt. Die overgang van de winter naar de lente is in ieder geval elk jaar weer een geschenk. Tijdens de winter, vergeten vaak weer een beetje hoe mooi het hier kan zijn als de zon schijnt. En welke energie dat geeft. Wij hebben er zin in!
Categorieën: Persoonlijk Blog
